Kościół pod wezwaniem św. Teresy od Dzieciątka Jezus jest charakterystycznym obiektem Górnej Grupy. Chociaż nie jest obiektem bardzo starym, posiada ciekawą historię i godną uwagi architekturę.

Obszar współczesnej Górnej Grupy należał w średniowieczu najprawdopodobniej do parafii w Michalu, która przestała istnieć w czasach najsilniejszego rozwoju reformacji na Pomorzu, tj. w połowie XVI wieku. Napływ wielu osadników wyznania luterańskiego i mennonickiego we wczesnych czasach nowożytnych spowodował, że aż do połowy XIX wieku udział katolików w miejscowej społeczności był bardzo niewielki. Skupiali się oni prawdopodobnie wokół dworu władającej dobrami grupskimi szlacheckiej rodziny Konarskich i wraz z jej przedstawicielami podlegali opiece duszpasterskiej proboszczów z odległego Bzowa. Sytuacja zaczęła zmieniać się dopiero od połowy XIX wieku głównie za sprawą procesów migracyjnych. W Górnej Grupie i okolicznych miejscowościach osiedlało się coraz więcej katolików. W 1905 roku stanowili oni wciąż niewiele więcej niż 20 procent mieszkańców wsi, ale po upływie kolejnych 15 lat byli już najliczniejszą grupą wyznaniową w ramach lokalnej społeczności. Spis z 1921 roku wykazał 201 osób tego wyznania. Niezmiernie ważnym dla nich wydarzeniem okazało się sprowadzenie na teren miejscowości księży werbistów, którzy od 1923 roku zaczęli tworzyć w Górnej Grupie swój dom zakonny, gimnazjum i ośrodek misyjny z drukarnią. Ich nabożeństwa organizowane w budynkach gospodarczych dawnego folwarku przyciągały większość katolików zamieszkałych w okolicy. W tej sytuacji władze kościelne utworzyły nową placówkę duszpasterską obejmującą wsie należące wcześniej do parafii Świecie i Bzowo, w tym również Górną Grupę mającą stanowić główny ośrodek nowej placówki. W 1934 roku podniesiono ją do rangi parafii. Pierwszym proboszczem mianowany został ks. Bernard Burdyn, który natychmiast przystąpił do prac nad wzniesieniem nowego kościoła.

Budowa świątyni trwała zaledwie dwa lata. Powstały w tak krótkim czasie kościół wybudowany został w stylu modernistycznym, charakteryzującym się funkcjonalną i prostą formą. Aktu konsekracji dokonał w 1937 roku biskup chełmiński Stanisław Okoniewski. Zaledwie dwa lata później wybuchła druga wojna światowa. Jesienią 1939 roku miejscowi Niemcy działający w zbrodniczej organizacji Selbstschutz aresztowali księdza Burdyna a następnie rozstrzelali go w Grupie. Od tego czasu aż do dzisiaj opiekunami kościoła są ojcowie werbiści. Tutejsza parafia obejmuje swoim zasięgiem miejscowości Dolna i Górna Grupa, Grupa, Michale, Bratwin, Stwolno, Stare i Nowe Marzy oraz Mniszek.

Ze skromnego wystroju, jaki kościół uzyskał przed wojną, przetrwały do dzisiaj witraże umieszczone w oknach prezbiterium. Na ścianach wewnętrznych pojawiły się w ostatnich latach portrety świętych i błogosławionych członków Zgromadzenia Księży Werbistów, w tym duchownych związanych z domem zakonnym w Górnej Grupie, którzy zostali pozbawieni życia w czasach drugiej wojny światowej. Dzwon i umieszczone na chórze organy zostały przeniesione po 1945 roku z rozebranego zboru protestanckiego. Przy wejściu do budowli oraz w jej wnętrzu zauważyć można tablice upamiętniające budowniczego kościoła – ks. Bernarda Burdyna – oraz jego parafian poległych w czasach drugiej wojny światowej.

W Górnej Grupie warto zobaczyć również inne interesujące miejsca. Należy do nich dawny cmentarz użytkowany od końca XIX wieku przez wiernych tutejszej parafii ewangelickiej. Zachowały się na nim liczne mogiły obmurowane i nagrobki ozdobione wymownymi symbolami przemijania, żałoby i pobożności. Ciekawym obiektem jest obszerny klasztor ojców werbistów zbudowany na miejscu dawnej rezydencji rodzin szlacheckich władających niegdyś kompleksem okolicznych dóbr. Budynek, mieszczący obecnie Dom Misyjny św. Józefa, wzniesiono dopiero w latach dwudziestych XX wieku. Ulokowano w nim wówczas gimnazjum i dom zakonny oraz siedzibę przełożonego Polskiej Prowincji Księży Werbistów. W dziejach tego obiektu czarną kartą zapisał się rok 1939, gdy w jego murach hitlerowcy internowali około stu polskich duchownych z terenu diecezji chełmińskiej, włocławskiej i gnieźnieńskiej. Po drugiej wojnie światowej w pomieszczeniach Domu Misyjnego ulokowano oddział szpitala psychiatrycznego w Świeciu. W 1980 roku w budynku wybuchł tragiczny pożar, w którym śmierć poniosło aż 55 pacjentów. Od 1990 roku budynek stanowi ponownie własność Zgromadzenia Księży Werbistów. Sąsiadujący z nim park jest pozostałością wcześniejszego założenia parkowego. Porastają go stare drzewa, w tym aż siedem pomnikowych okazów dębu szypułkowego.

Przy drodze prowadzącej od kościoła pw. św. Teresy w kierunku miejscowości Grupa Osiedle zlokalizowany jest rzymsko-katolicki cmentarz parafialny, na którym znajduje się pamięci narodowej - mogiła polskich żołnierzy poległych w wojnie obronnej 1939 roku. Miejscem wartym odwiedzin jest ponadto plac przy ulicy Pocztowej, na którym wzniesiono w 1863 roku kościół ewangelicki, rozebrany w latach powojennych.